De heilige stad Varanasi: leven, dood en verlichting aan de Ganges

Varanasi – ook wel Benares of Kashi genoemd – is de oudste én heiligste stad van India.
Jaarlijks trekken miljoenen pelgrims van heinde en verre naar deze magische plek om hun zonden weg te wassen in de Ganges of om hier hun laatste adem uit te blazen.

Wie in Varanasi sterft en aan de oever van de rivier wordt gecremeerd, is voorgoed verlost van de eindeloze cyclus van wedergeboorte.

In deze blog neem ik je mee naar een van de meest rauwe, chaotische én spirituele plekken die ik ooit heb bezocht.
Verwarrend. Vermoeiend. Intens.
Maar bovenal: zó ongelooflijk mooi.

Welkom in Varanasi.  💛

Boottocht over de Ganges bij zonsopkomst

Om vijf uur ’s ochtends nemen we een tuktuk naar de Dasashwamedha Ghat.
De zon is nog niet op, maar het bruist er al van het leven.

Verkopers proberen hun koopwaar te slijten.
Vrouwen zingen hun ochtendgebeden.
Sadhu’s rinkelen met bellen.
De geur van wierook, bloemen, chai, curry en afval dringt onze neus binnen.

We stappen in een houten roeiboot en maken een boottocht over de Ganges.
Langzaam varen we langs de ghats – trappen die naar het water leiden – en kijken onze ogen uit.
Mensen baden, bidden, mediteren, wassen kleding, lachen, slapen.

Het dagelijks leven speelt zich af rondom, op én in deze heilige rivier.
De Ganges is het kloppende hart van Varanasi.

De burning ghats: lijkverbrandingen in de open lucht

We passeren de Manikarnika Ghat, de heiligste crematieplaats van India.
Hier brandt het vuur onafgebroken. Dag en nacht. Zeven dagen per week. Al eeuwenlang.

Vandaag vinden er meerdere crematies tegelijk plaats.
Lichamen, gewikkeld in felgekleurde doeken, worden op bamboe draagbaren naar de ghat gedragen.
Daar worden ze ritueel gewassen, gezegend en op een brandstapel gelegd.

De oudste zoon – of een ander mannelijk familielid – loopt vijf keer met een brandende fakkel rond het lichaam en steekt daarna de brandstapel aan.
Die vijf rondes symboliseren de vijf elementen: aarde, water, vuur, lucht en ether.

Een crematie duurt zo’n drie tot vier uur.
De overgebleven as en botresten worden verzameld en uitgestrooid in de Ganges.
Eeuwige rust. Moksha. Spirituele bevrijding.

Heftig om te zien. Maar ook indrukwekkend.
Wat een contrast met Nederland, waar de dood zich vooral achter gesloten deuren afspeelt.

Niet alle hindoes worden gecremeerd

Volgens het hindoeïsme zijn sommige zielen zó puur of bijzonder dat crematie niet nodig is.
Hun ziel is al klaar voor moksha.

Dat geldt bijvoorbeeld voor:

• Kinderen jonger dan vijf jaar
• Zwangere vrouwen
• Sadhu’s (heilige mannen)
• Mensen die zijn gestorven aan een slangenbeet

Hun lichamen worden verzwaard met stenen en bij zonsopgang in de Ganges gelegd.

Soms zie je een stuk doek drijven. Een voet. Een babylijkje.
Confronterend? Zeker.
Luguber? Misschien.
Maar dit is Varanasi.

De dood is hier overal. Openlijk. Zichtbaar. Tastbaar.
Je kunt er niet omheen.
Leven en dood bestaan hier letterlijk naast elkaar.

 

Verkeerschaos en heilige koeien

Aan het eind van de ochtend nemen we een tuktuk terug naar ons hotel. 
Varanasi telt ruim anderhalf miljoen inwoners en het lijkt alsof ze allemaal tegelijk onderweg zijn.

Auto’s, tuktuks, riksja’s, wandelaars, koeien, geiten, straathonden… alles krioelt door elkaar.
Verkeersregels? Simpel: wie het hardst toetert, heeft voorrang.

Na anderhalf uur zijn we er eindelijk.
Tijd voor lunch. En een duik in het zwembad.
Even op adem komen.

Want Varanasi is magisch, maar ook overweldigend.
Het voelt als India in het kwadraat.

Ganga Aarti: een magische ceremonie aan de Ganges

’s Avonds wonen we de beroemde Ganga Aarti bij: een dagelijkse ceremonie ter ere van Moeder Ganga.

Priesters zwaaien met brandende kandelaars.
Er worden klokken geluid. Heilige liederen gezongen.
Vrouwen laten mandjes met bloemen en kaarsjes te water.

Ik krijg kippenvel.
Wat een sfeer. Wat een energie.
Heel bijzonder om mee te maken.

Op bezoek bij Stichting Duniya

In de sloppenwijk Nagwa bezoeken we Duniya Foundation, een kleinschalig project waar dagelijks zo’n vijftig kinderen onderwijs én een warme maaltijd krijgen.
Jonge vrouwen leren er een vak. Eenzame ouderen worden liefdevol opgevangen.

Een prachtig initiatief dat volledig draait op giften en donaties.

Wil jij helpen?
Je kunt een schoolmaaltijd sponsoren, een kind een jaar naar school laten gaan of een eenmalige donatie doen.

👉 Meer informatie vind je op de website van Duniya Foundation.👉
👉 Lees hier mijn blog over ons bezoek aan Duniya.

“De wereld kunnen we niet veranderen, iemands wereld wél!”
~Duniya Foundation~

De Aghori Sadhu’s: mystiek of waanzin?

Aan de oever van de Ganges raken we aan de praat met een fixer.
Hij vertelt over de Aghori – een extreme spirituele sekte binnen het hindoeïsme.

Ze leven bij de crematieghats en aanbidden Shiva, de god van vernietiging.
Hun rituelen zijn bizar: ze smeren zich in met as van overledenen, drinken uit menselijke schedels en gebruiken soms drugs om dichter bij verlichting te komen.

Onze nieuwsgierigheid is gewekt.
Later die dag ontmoeten we drie Aghori sadhu’s.
Ze zijn duidelijk onder invloed, maar poseren gewillig voor onze camera.

Ik weet niet precies wat ik ervan moet vinden.
Fascinerend. Onwerkelijk. Ongemakkelijk.
Maar dat is Varanasi ook.

En precies dát maakt deze stad zo onvergetelijk.

Foto’s van Aghori Sadhu’s in Varanasi

Praktisch: hoe kom je in Varanasi

Varanasi ligt in de staat Uttar Pradesh in Noord-India.
De snelste manier om er te komen is per vliegtuig. Er gaan dagelijks vluchten vanuit onder andere Delhi, Jaipur en Mumbai.

Liever met de trein? Vanuit Delhi en Jaipur kun je een nachttrein nemen.
Met de auto kan ook, maar hou dan rekening met een lange, hobbelige rit.

Hoteltip: Hotel Surya in Varanasi

Zoek je een fijne plek om te overnachten?
Dan kan ik Hotel Surya van harte aanraden.

Ooit het paleis van een Nepalese koning, nu een sfeervol heritage hotel met fijne kamers, een prachtige tuin en een heerlijk zwembad. Het ligt net buiten het centrum (ongeveer vijf kilometer van de ghats), maar er staat altijd een tuktuk voor je klaar.

Een oase van rust in het hectische Varanasi.

Ben jij weleens in Varanasi geweest?

Wat raakte jou het meest?
De mystiek? De crematieghats? De rituelen bij zonsopkomst?

Laat het me weten in de reacties hieronder, ik lees graag jouw verhaal.

Boekentip

Streetfood India

Achterflap tekst van Streetfood India:
Mirjam Letsch is zowel fotograaf als reiziger met een passie voor smaken, geuren en kleuren. Daarnaast werkt zij al 16 jaar voor Stichting Duniya, een organisatie die onderwijs en medische zorg biedt aan een grote groep kinderen in een sloppenwijk in India. Deze bijzondere ingrediënten vormen de basis van dit verrassende ‘kijk & kook’ boek: foto’s van mensen uit de wijk en recepten van eenvoudige, traditionele maaltijden die zij met de bewoners deelde, thuis bij hen aan tafel tussen de lachende kinderen en smakkende oma’s. En als er geen tafel was, aten ze zittend op de grond. Het resultaat is een bonte verzameling van vegetarische recepten. Makkelijk zelf thuis te maken. Voedzaam. Gezond. Slank. En kleurrijk.

En nog wat: van elk verkocht boek profiteren de kinderen uit de sloppenwijk die bij Duniya niet alleen gratis onderwijs krijgen, maar ook een dagelijkse warme maaltijd. Simpele rekensom, toch? Jij lekker eten. Zij lekker eten.

Street Food – India

Verkrijgbaar bij

bol.com (€17,50)

Misschien vind je deze artikelen ook interessant

Een crematieceremonie op Bali

Op bezoek bij Stichting Duniya in Varanasi, India

India off the beaten track: Chandelao & Tordi

De Taj Mahal: het mooiste bouwwerk ter wereld

De magie van een Indiase bruiloft

Wat te doen in Kathmandu: mijn tips en ervaringen